Zespół rozrostu bakteryjnego jelita cienkiego (small intenstine bacterial overgrowth – SIBO) może być skutkiem przewlekłego stosowania inhibitorów pompy protonowej (leku m.in na nadkwasotę) lub towarzyszyć takim chorobom, jak IBS (zespół jelita drażliwego), cukrzyca czy chorobą uchyłkowa jelita.
SIBO to zespół objawów żołądkowo-jelitowych spowodowany obecnością nadmiernej liczby bakterii w jelicie cienkim. Jest to stan w którym dochodzi do zaburzenia równowagi bakteryjnej w jelicie cienkim. Objawy kliniczne SIBO mogą się różnić w zależności od stopnia nasilenia rozrostu bakteryjnego.
Zdarza się także, że SIBO przebiega bezobjawowo. Wśród objawów zespołu rozrostu bakteryjnego wymienić można:
- bóle brzucha
- biegunki
- wzdęcia
- uczucie pełności w brzuchu
- dyskomfort w jamie brzusznej
- zaparcia
Przyczyn rozwoju SIBO może być wiele. Wymienić wśród nich można:
- zaburzenia motoryki jelit
- zaburzenia wydzielania enzymów trawiennych i kwasów żółciowych
- zbyt mała ilość kwasu solnego w soku żołądkowym
- niepoprawne funkcjonowanie naturalnych barier np. zastawki krętniczo-kątniczej
- stosowanie inhibitorów pompy protonowej
- niedobory odporności
- nieprawidłowości anatomiczne przewodu pokarmowego (np. zwężenia, uchyłki, guzy jelit)
- niezdrowy styl życia
- niezbilansowana dieta
- stres
- czynniki psychologiczne
Obecnie diagnostyka SIBO opiera się na testach oddechowych. W badaniach tych określa się poziom gazów w wydychanym powietrzu, takich jak wodór i/lub metan, które powstają w wyniku fermentacji substratu podawanego pacjentom doustnie: laktulozy lub glukozy. Testy oddechowe są oparte na zasadzie, że komórki ludzkie nie wytwarzają wodoru ani metanu, a obecność tych gazów w oddechu wskazuje na metabolizm niestrawionych węglowodanów przez drobnoustroje jelitowe
Leczenie SIBO obejmuje złagodzenie objawów poprzez eliminację rozrostu bakterii, utrzymanie remisji oraz korygowanie niedoboru witaminy B12 i innych powiązanych niedoborów żywieniowych.
